جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از آنجا که در روایات اسلامی به طور صریح و واضح قلب، حرم خدا معرفی شده است؛ انسان وظیفه دارد از این حرم و قلعه محکم به درستی محافظت و مراقبت نماید. چون شیطان ،همان عدو مبین به طور مستمر تلاش می کند با ورود به این قلعه و حرم آن را تصاحب و تسخیر نماید.و مراقبت از این قلعه جز با نگهبانی از درهای ورودی آن امکان پذیر نیست . لذا باید ابتدا درهای ورود و راههای نفوذ شیطان راشناخت؛ وکسی که ابواب نفوذ این دشمن ویرانگر را نشناسد توان حفظ آن قلعه را نخواهد داشت . یکی از عواملی که می تواند راه نفوذ و رخنه ی شیطان پلید را بسته و کور نماید، توجه به خدا و روی آوردن به درگاه حضرت حق و در یک کلام ایمان می باشد. این پایان نامه با عنوان ((بررسی تاثیر ایمان در درمان قلب سقیم از دیدگاه امام علی -علیه السلام-))تلاش دارد که ابتدا با شناسایی ایمان و قلب ، به عواملی که سلامت قلب را به مخاطره می اندازد بپردازد و ضمن بررسی ویژگی های قلب سلیم وقلب سقیم به روشهای درمان بیماری های آن پرداخته و البته این موضوع را در کلام مولی علی (ع) پیگیری نماید؛ تا در نهایت بتواند نسخه ای شفابخش و داروخانه ای معنوی برای بهبود قلب سقیم دایر کند .

نبوت سرچشمه ای است که کلیه حکم ، معارف و نیکویی های جامعه بشری از آن ناشی می شود و ادبیات نیز بستری است که چنین اندیشه های متعالی درآن به گونه ای هنرمندانه بازگو می شود . مولانا از ادبایی است که سخنان حکمت آمیز و تفکر درآثارش بسیار است . ما در میان گفتار اوتجلی نبوت را پی گرفته ایم . مولوی در مثنوی از مباحث نبوت و انبیا مدد گرفته است تاسخنان خویش را مستحکم تر سازد . اونبوت با دید عالمانه و عارفانه خویش رنگی تازه بخشیده است . ما ابتدا به نبوت قرآن و تشریح موضوعات آن با استفاده ازکتب دینی پرداخته ایم سپس عقیده و مذهب مولوی را در فصلی واهمیت مثنوی را درفصلی دیگر بیان کرده ایم .

چکیدهدر این پایان‌نامه نظریه غزالی و اظهارات پراکنده وی با محوریت چگونگی معقول بودن گزاره‌های دینی، بازسازی شده است. پس از بیان معانی گوناگون معقولیت و حیطه‌های گوناگون معقولیت که عمدتاً به دو حیطه معقولیت استدلالی و غیر استدلالی قابل تقسیم است، فقراتی از سخنان و روش غزالی که با حیطه‌های معقولیت ـ عنوان شده در کلیات ـ قابل انطباق است، گردآوری شده است. در مقام داوری و جمع‌بندی در میان اظهارات به ظاهر متناقض غزالی، ابتدا این اظهارات را با توجه به عامل زمان مورد بررسی قرار داده‌ایم. در این میان روشن شد که اظهارات غزالی قبل از تحولات روحی و فکری صرفاً در مقام نقد و نقض روش جویندگان مختلف حقیقت بوده است و وی در تمامی دوران حیات فکری خود (چه قبل از خروج از نظامیه و چه بعد از آن) تنها یک روش را در وصول به حقیقت کاملاً کارآمد می‌دیده است که همان روش صوفیه است. اما اینکه غزالی در آخرین آثار خود نیز روش‌های مختلف و متنوع جویندگان حقیقت همانند روش استدلالی و یا حتی تقلید کورکورانه عوام را ـ البته با شرایطی ـ معتبر و مکفی می‌داند ناشی از یک آموزه بسیار مهم در میان صوفیه یعنی به رسمیت شناختن تیپولوژی و تفاوت میان انسانهای گوناگون است. در جمع‌بندی، غزالی گزاره‌های دینی را معقول می‌داند، اما این معقولیت مراتب و درجاتی دارد که ناظر به تفاوت انسانهاست. اگر چه کاملترین نوع توجیه گزاره‌های دینی مبتنی بر ادراکات و مکاشفات صوفیانه است. واژه‌های کلیدی:‌عقل گرایی، ایمان گرایی، بنیان‌انگاری، معقولیت، تیپولوژی

در این پایان نامه بررسی سعادت و شقاوت از دیدگاه دو فیلسوف بزرگ عالم اسلام ؛ملاصدرا؛ و ؛ابن مسکویه؛ مورد بحث قرار گرفته است. سعادت از نظر ملاصدرا، رسیدن به کمال مطلوبست،وی در کتاب عظیم اسفار می فرماید: (ان سعاده کل قوه بنیل ما هو مقتضی ذاتها من غیر عائق.؛ به موجب این قاعده، سعادت هر نیرو، رسیدن به چیزی است که ذاتش اقتضا می کند بدون اینکه مانعی سر راه باشد تا از رسیدن به مقتضا ذاتی اش جلوگیری به عمل آورد. بنابراین سعادت هر شی از نوع همان شی است. و به خود آن اختصاص دارد. صدرالمتالهین بر اساس این قاعده که ضابطه معنی سعادت است، به بحث از سعادت نفس ناطقه می پردازد و اضافه می کند که سعادت نفس بر حسب ذات عقلی وصول به عقلیات صرف می باشد. اما بر حسب تعلقش به بدن و زندگی در جهان مادی عبارت است از آراسته شدن نفس به حالت اعتدال که همان حصول ملکه عدالت است. از آنجا که کمال علمی و عملی قابل شدت و ضعف است، سعادت نیز دارای مراتب متعددی است. به طور کلی سعادت را می توان به دو مرتبه اخروی و دنیوی تقسیم کرد. 1- سعادت اخروی یا حقیقی بشر در وهله اول منوط به کمال قوه نظری است که همان اطلاع بر حقایق و معقولات می باشد و در وهله دوم به کمال قوه عملی که اتصاف به صفات نیک و تنزه از قیودات مادی است، بستگی دارد. 2- سعادت حسی: هر نفس خیر و نیکوکاری که اشتیاقی به کسب معقولات نداشته باشد و در عین حال به خاطر کسب اولیات و بعضی از آرا مشهور و مقدمات استدلالها، از قوه محض خارج شود، سعادتی از جنس توهمات و تخیلات نصیب اش خواهد شد. این نوع سعادت، سعادت حسی است. اما شقاوت از نظر ملاصدرا عبارت است از عدول از حرکت در مسیری که مقتضیات ذات شی است. شقاوت نیز دو نوع است: شقاوت حقیقی، شقاوت حسی. ابن مسکویه از علمای اخلاق عالم اسلام است در اساس بحث سعادت و شقاوت با ملاصدرا همرای می باشد. منتها در رسیدن به کمال مطلوب، بیشترین اهمیت را به جنبه علمی و اخلاقی می دهد. لذا مساله را از دیدگاه علم اخلاق مورد بررسی قرار می دهد.

داستان حضرت ابراهیم- علیه السلام- یکی از داستانهای طولانی قرآن کریم است که در سوره‌های متعددی چون بقره، انعام، هود، حجر، مریم، انبیاء، شعراء، عنکبوت، صافات و ذاریات و... ذکر شده است. مهم‌ترین قسمت‌هایی از داستان که قرآن بیشتر به آن تأکید داشته، گفتگوی حضرتابراهیم – علیه السلام - با خداوند متعال،پدر، قوم و پادشاهو هم‌چنین گفتگوی آن حضرتبا فرشتگان است.داستان حضرت ابراهیم- علیه السلام- در هر سوره برای بیان اهداف سوره و متناسب با فضای کلی آن،ذکر می‌شود و با آیات قبل و بعد خودمتناسب و در یک محور خطی هم‌نشینشده است، به گونه‌ای کهتصویر کلی سوره را تکمیل می‌کند،به همین دلیل هر قسمت از داستان در سوره‌ی متفاوتی واقع شده است.داستان مذکور در قرآن کریم، علاوه‌بر اینکهبا محور اصلی سوره متناسب و هماهنگ است،از ساختار منسجم و منظمی تشکیل یافته است وبر یک هدف و پیام – اثبات وحدانیت خداوند متعال- استوار است و از تعدای اجزاء و عناصر تشکیل یافته که در جریان انتقال هدفحرکت می‌کنند و به اقتضای آن گاه پررنگ و گاه کم‌رنگ می‌شوند.شخصیت، مکان و گفتگو از عناصر مهم داستان است که به عنوان نشانه معنا را منتقل می‌سازند. شخصیت‌ها در داستان نشانه‌هایی هستند که به دو گروه حق و باطل تقسیم می‌شوند. حضرت ابراهیم به عنوان شخصیت اصلی داستان،رفتار و سخنان و گفتگوهایش، بر حقانیت خداوند متعال در بین خدایان دروغین دلالت دارد اما در مقابل شخصیت حضرت ابراهیم –علیه السلام-، شخصیت-هایی مخالف با حق‌اند و حین گفتگو جهالت خود را در برابر حق آشکار می‌سازند. داستاناز اسلوب گفتگوبرای انتقال معنی بسیار بهره‌مند گشته است و مفهوم را بهتر نمایان می‌سازد. گفتگو در داستان بین شخصیت اصلی – حضرت ابراهیم- و شخصیت‌های دیگر داستان صورت می‌گیرد و در جریان حق و باطل با هم درگیر می‌شوند که سخنان، الفاظ و عبارات آن با همو با هدف داستان در ارتباط است. مکان‌ها نیز توحید و یکتایی خداوند متعال را به تصویر می‌کشند، کعبه، مهم‌ترین مکان‌ در داستان است کهبر وحدت دلالت دارد. از دیگر نشانه‌ها،نشانه‌های طبیعی – ستاره، ماه، خورشید و آتش- وغیر طبیعی- چاقو و بت-که داستان را در ارائه‌ی هدفش یاری می‌رسانند. این نشانه‌ها نیز هرکدام اراده و قدرت خداوند را مجسم می‌سازند.

مسئله ضرورت بعثت پیامبران این سوال را به ذهن متبادر می سازد که آیا بشر برای سعادت دنیا و آخرتش به برانگیختن پیامبران نیاز دارد؟ و آیا بر حق تعالی لازم و ضروری است که انسان‌های برگزیده‏ای را برای هدایت انسان‌ها انتخاب کند؟ و آیا عقل بشر نمی‌تواند مصالح و مفاسد زندگی خود را تشخیص دهد؟ما در این رساله برآنیم که دیدگاه‌های متکلمان امامیه را در خصوص ضرورت بعثت، بررسی کرده و انطباق آن را با آیات و روایات به اثبات برسانیم.

در این پژوهش کوشیده شده است با تمرکز بر آثار پیتر کلاین، نظریه‌ی نامتناهی‌گرایان درباره‌ی ساختار توجیه و مشکلات ‌پیش روی آن توصیف گردد. کلاین می‌اندیشد مسئله تسلسل، مسئولیت معرفتی انسان را به چالش می‌کشد بنابراین یک نظریه درست درباره ساختار توجیه باید بکوشد مسئولانه به آن پاسخ دهد. چون تنها سه پاسخ می‌توان به مسئله تسلسل داد و کلاین دو پاسخ دیگر را مسئولانه نمی‌داند، او به این نتیجه می‌رسد که نامتناهی‌گرایی پاسخ درست به مسئله تسلسل و نظریه درست درباره ساختار توجیه است. او می‌اندیشد اگر می‌خواهیم مسئولانه به مسئله تسلسل پاسخ دهیم باید از دلخواهی و دور پرهیز کنیم یعنی باید در امتداد یک زنجیره نامتناهی و غیرتکراری از دلایل، برای باور خود دلیل بیاوریم. توجیه در نتیجه پاسخ مسئولانه به مسئله تسلسل و استدلال در امتداد یک زنجیره نامتناهی و غیرتکراری از دلایل، پدیدار می‌شود و برای موجّه شدن یک باور، باید به اندازه کافی در امتداد این زنجیره گزاره برای آن دلیل آورد. انسانی که مسئولانه به مسئله تسلسل پاسخ می‌دهد، به درجه‌ای از معرفت می‌رسد که برتر از معرفتِ بدون دلیلی است که نتیجه یک فرایند اتکاپذیر است و کلاین آن را معرفت بزرگ‌سالان می‌نامد. مبناگرایی و انسجام‌گرایی نمی‌توانند نظریه درستی درباره این نوع معرفت باشند چون نمی‌توانند مسئولانه به مسئله تسلسل پاسخ دهند.

چکیده ندارد.

برای زندگانی انسانی دوگونه نشئه و سرا متصور شده است که از جهاتی با هم تفاوت های بنیادینی دارند. جهان دنیوی که حیات موقت و گذرای انسانی و عرصه تکلیف و عمل است؛ و حیات اخروی که هنگامه نتیجه گیری و بدست آوردن حاصل است. انسان درحیات چند روزه این جهانی، بسان بازرگانی می ماند که در تجارت خانه دنیا به داد و ستد مشغول است و بسته به نوع فعالیت وی، تجارتی خاسره یا مربحه نصیب او می شود. با عنایت به این نکته که نتیجه سودمندانه یا زیان کارانه این تجارت در عرصه اخروی – که ابدیت است- متبلور می شود و دیگر جای هیچ بازگشت و جبران خسرانی نیست، خردمندانه آن است که انسان عوامل مربحه و خاسره شدن تجارت خود را بشناسد و هر چه بیشتر در جهت مربحه و سودمند شدن بازرگانی خویش همت گمارد. ایمان به خدا و رسول (ص)، التزام به ولایت اهل بیت (ع) و انجام عمل صالح از مهمترین علل مربحه شدن تجارت است. در روایات بسیاری مرز بین ایمان و کفر ولایت علی (ع) معرفی شده است و بر همین اساس است که ملاک پذیرش عمل صالح گردن نهادن به ولایت اهل بیت (ع) بیان شده است. از سویی کافر شدن به ولایت اهل بیت (ع) و دشمنی با ایشان در ردیف کفر به خدا و پیامبر (ص) است بدین ترتیب است که منافقان و بیمار دلان و کتمان کنندگان حق و حقیقت نیز همان دشمنان اهل بیت (ع) بیان شده که در شمار بزرگترین تاجران خاسره قرار می گیرند. با این بیان می توان محور مربحه یا خاسره شدن تجارت آدمی در بازرگانی دنیا را پذیرش ولایت علی (ع) و عناد و دشمنی با آن حضرت قلمداد کرد. بهشت برین و رضوان الهی فرجام تاجران مربحه است در حالی که چیزی جز آتش دوزخ نصیب بازرگانان تجارت خاسره نخواهد شد. کلید واژه ها : تجارت ـ ربح ـ خسران ـ بیع – شراء

چکیده موضوع این تحقیق عبارت است از «بررسی شعر شیعی از قرن هفتم تاپایان قرن هشتم هجری»؛ یعنی دورانی که تسنن مذهب رایج و مورد حمایت حاکمان وقت در ایران بوده است. برای فراهم نمودن مجموعه‌ای منسجم از سیر شعر شیعی در این سرزمین، نگاهی به جامع? ایران در قرن‌های هفتم و هشتم شده و ابعاد گوناگون آن بررسی گردیده است. در بعد سیاسی، مشخص گشته که برخی از حاکمان مانند خوارزمشاهیان و ایلخانان مغول، برعکس غزنویان و سلجوقیان، در برابر تشیع، تسامح و در بعضی موارد به آن گرایش داشته‌اند و این خود سبب تقویت شعر شیعی گشته است؛ هرچند دردوره‌های غزنوی و سلجوقی نیز فرصت‌هایی برای شیعه جهت تقویت خود پیدا می‌شده است. در بعد جغرافیایی، مشخص شد که مناطقی هم‌چون خراسان، ری و کاشان در گسترش شعر شیعی تأثیر فراوانی داشته‌اند. در بُعد مذهبی، تأثیر فرقه-های مهم تشیع مانند زیدیه ،اسماعیلیه و اثنی عشریه بر بعضی از شاعران هم‌چون ابن یمین، نزاری قهستانی، و حسن کاشی و طبعاً بر اشعار آنان ثبت شده است. دربُعد فرهنگی و اجتماعی نیز معلوم گردید که مشترکاتی میان رسوم ایرانیان و آیین تشیع وجود داشته است که این امر سبب گرایش مردم این سرزمین به تشیع شده و عناصر فرهنگی این مذهب را در اشعار فارسی خود جای داده است. نتیجه این که ورود هر نوع تفکر مذهبی در شعر، غیر از عقاید صاحب آن‌ها، به نحو? تعامل زمامداران با شاعران و نیز فضایی که شاعران در آن پرورش یافته‌اند، بستگی دارد. دیگر این که شعر شیعی با تمام محدودیت‌هایی که غالباً از طرف حاکمان وقت برای شیعیان ایجاد می شده، با فراز و نشیب‌هایی حرکت رو به رشد خود را ادامه داده و آثاری ارزشمند ـ هرچند معدود ـ در دوران مذکور از خود بر جای گذاشته است. مهم‌ترین مضامین و عقاید شیعه که در شعر این دو قرن آمده، عبارتند از: غدیریه‌ها، مدح و منقبت ائمه (ع)، آیات و روایات در شأن و مقام اهل‌بیت به ویژه حضرت علی(ع)، افضلیت علی(ع) بر دیگر صحابه و منصوص بودن امامت علی (ع) و امامان بعد از ایشان.واژگان کلیدی: شعر فارسی شیعی ،مضامین شیعی، شاعران شیعه و متشیع، قرن هفتم تا پایان قرن هشتم.